Filthy Horse Folk - Folkpunk Kastel Kermis (02-09-2019) reporter & photo credits: Marcel info band: Filthy Horse © Rootsville 2019

Vandaag was het de eerste schooldag maar ook de laatste dag van de Kermis op Kastel ofte ook wel “Het Glazen Dorp” genoemd, wegens de vele serres die daar aanwezig zijn. Wie er ook aanwezig waren op deze laatste kermisdag, zijn de jongens van Filthy Horse. Geen blues dit keer maar welk folk en daar zijn we ook niet vies van eigenlijk, zeker niet als het een band betreft uit de eigen gemeente.

De band werd opgericht door Francis van den Broeck samen met Peter van den Broeck en jongster Dries Verhelst. Het idee om rocknummers met een folkjasje te brengen stamt al van de beginperiode. Francis is namelijk liefhebber van dit genre, vooral van de band ‘The Pogues’. Deze invloeden zijn dan ook duidelijk merkbaar in hun muziek. Om de nummers een juist tintje mee te geven wordt violist Yves De Waele (‘Sons of Sirius’) bij de band betrokken als ook een oude bekende Wouter ‘Little boy’ Verhelst die de trekzak voor zijn rekening mag nemen. Voor de vrouwelijke, vocale toets doet men dan beroep op, natuurlijk, Ilse Van Dooren ofte‘Nightingale’ en speciaal voor de gelegenheid een serieuze blazersectie met Pelle Van den broeck op trombone, Kris Willocx op trompet en Christophe Claessens op de sax. Een goed gevuld podium toch.

De band is nog maar een goed jaar aan de slag en heeft begin dit jaar al een leuke schijf afgeleverd met de welluidende titel “War and Beer” (album report). Ondertussen hebben ze in het kader van hun voorstellingstour al heel wat optredens. Persoonlijk had ik de band nog nooit live gezien (shame on me) dus voor mij een première wat dat betreft. Een thuiswedstrijd voor de jongens en dat was duidelijk te zien want veel volk aanwezig vanavond.

Je neemt een grote “kastrol”, voeg daar wat Pogues bij, een snuifje Flogging Molly en wat Dropkick Murphys en je hebt een goed recept voor deze Filthy Horse, band met het geweldige motto “ It Ain’t A Stallion If The Horse Has No Balls’. Hell Yeah!

En dat het een band met ballen is bewezen ze van in het begin toen ‘Sinners Tattoo’ de tent werd ingeslingerd. De race was vertrokken. Niks rustig aan maar rechttoe rechtaan van in het begin, het publiek onmiddellijk bij de ballen nemend of wat dacht je van ‘The Irish Rover’ of ‘The Bottle Runs Dry’, ooit nog een superhit voor onze eigenste Wolfbanes. Ze zij niet enkel bedreven in covers maar schrijven zelf hun eigen tekst en muziek en alles in dezelfde traditie. Songs over “Den Grootten Oorlog’, maar vooral over bier, en euh...bier en soms ook wel eens whiskey.‘Battle Of Gallipoli’ en ‘Fields Of Flanders’, twee schitterende songs waar ook de stem van Ilse Van Dooren geweldig tot haar recht komt. Maar zoals gezegd ook over bier met ‘Let’s Have A Beer’ of ‘ A Story Of A Belgian Ale’. 

De blazers geven de muziek een extra dimensie en de combinatie tussen de trekzak van Wouter en de viool van Yves werkt perfect. De ritmesectie is gewoon wat je ervan kan verwachten, stevig drumwerk van youngster Dries en de typische bassist coolness van Peter. De show wordt echter gestolen door Francis. De perfecte showman die het publiek weet in te pakken zoals het hoort. Geen eindeloos gitaargeleuter maar recht-voor-de-raapse songs, gewoon je ding doen en de mensen blij maken, en van dat laatste heeft de band al zeker kaas gegeten. Met songs als ‘Dirty Old Town’ en ‘Fiesta’van The Pogues, ‘The Wild Rover’, ‘Drunken Lullabies’ van Flogging Molly of ‘ Shipping Up To Boston’ van Dropkick Murphys is het alvast één groot feest.

Met ‘The Mirror’, alweer een eigen nummer, krijgen we een nieuwe song voorgeschoteld. Alweer eentje van hoog niveau die wat latino-achtig klinkt en je alvast heupwiegend achterlaat.  Met ‘Póg mo Thòin’ waren we aan het eind gekomen van deze wel zeer aangename avond. Er daagde echter een “special guest” op, genaamd “De Collie” en kandidaat Prins Karnaval 2020. Tja, dat gaat zo op zulke avonden en de campagne voor de titel is volop aan de gang. Samen met de band trakteerde hij ons op ‘Woar Es De Collie” en dit op de tonen van ‘The Bottle Runs Dry’ en al bij al viel het nog mee.... “we drinken geen water maar liters bier”...

Daarmee viel het doek op dit toch meer dan aangenaam optreden van Filthy Horse, die zich ontpopte als een stevige partyband. Stilstaan was geen optie, mocht het zo zijn, dan raden wij u dringend een bezoek aan de dokter aan.

Marcel